Φίμωση είναι η αδυναμία να μπορεί να αποκαλυφθεί η βάλανος -η κεφαλή του πέους δηλαδή- λόγω του ότι έχει σχηματισθεί ένας πολύ στενός δακτύλιος στο δέρμα που σκεπάζει τη βάλανο.
Η Φίμωση εμφανίζεται είτε στα νήπια λόγω συγγενούς κατάστασης είτε στους ενήλικες λόγω φλεγμονής, όπως η χρόνια μυκητίαση. Το δέρμα που είναι στενό είναι έτσι λόγω των φλεγμονών, εξαιτίας των οποίων έχει χάσει την ελαστικότητά του. Μια τέτοια φλεγμονή μπορεί να είναι αιτία να διαπιστωθεί ο Σακχαρώδης Διαβήτης, που όταν υπάρχει, μια από τις πρώιμες εκδηλώσεις του είναι η Βαλανοποσθίτιδα.
Με προσπάθεια μπορεί να γίνει αποκάλυψη της βαλάνου, αλλά όταν αυτό επιτευχθεί τότε είναι εξαιρετικά δύσκολο να επανέλθει. Αποτέλεσμα θα είναι να έχουμε μια κατάσταση που λέγεται Παραφίμωση.
Το δέρμα της ακροποσθίας που έχει μείνει πίσω από την βάλανο κάνει οίδημα »σαν σαμπρέλα» και όσο δεν ανατάσσεται στη θέση του εγκαίρως, δημιουργεί πολύ πόνο και επιπλέον μπορεί να νεκρωθεί.
Σε κάποιες περιπτώσεις στα παιδιά, η Φίμωση μπορεί να είναι τέτοια ώστε το δέρμα να καλύπτει το στόμιο της ουρήθρας και να εμποδίζεται η ούρηση. Οι μητέρες κατά κύριο λόγο είναι αυτές που θα εντοπίσουν το πρόβλημα. Μια ερυθρότητα του δέρματος που περιβάλει τη βάλανο ή τυχόν φαγούρα που θα εμφανισθεί ή οτιδήποτε άλλο διαφορετικό από τη συνήθη κατάσταση, θα πρέπει να τις κινητοποιήσει για να επισκεφθούν τον Ουρολόγο. Στα πολύ μικρά αγόρια, βρέφη δηλαδή, μπορεί να ευθύνεται για ουρολοιμώξεις.
Στους ενήλικες είναι αποτέλεσμα μιας χρόνιας φλεγμονής ή μια εκδήλωση του Διαβήτη σε τέτοιο βαθμό που να προκαλεί πλήρη απόφραξη των ούρων μέχρι και νεφρική ανεπάρκεια. Σπανιότερα μπορεί να αποτελεί αιτία υπογονιμότητας, λόγω του ότι εμποδίζεται η εκσπερμάτιση. Κάποιες φορές είναι αιτία ακόμη και στυτικής δυσλειτουργίας γιατί το πέος δε μπορεί να εκπτυχθεί.
Η θεραπεία της φίμωσης είναι η περιτομή με τοπική αναισθησία ή μέθη, μια γρήγορη και αναίμακτη μέθοδος. Είναι η επέμβαση εκείνη μέσω της οποίας αφαιρείται το δέρμα το οποίο είναι άρρωστο με την έννοια ότι είναι σφιχτό, και για το λόγο αυτό δεν μπορεί ο ασθενής να αποκαλύψει τη βάλανο (κεφαλή του πέους). Η αντιμετώπιση στα μικρά παιδιά είναι διαφορετική από τους ενήλικες. Ενώ στα μικρά αγόρια θα χρειασθεί μια μικρή τομούλα και όχι αφαίρεση της ακροποσθίας, στους ενήλικες θα χρειασθεί αφαίρεση του σφιχτού δακτυλίου της ακροποσθίας. Στα μικρά αγόρια γίνεται χορηγώντας »μέθη», ένα είδος πολύ ελαφράς νάρκωσης, αντίθετα στους ενήλικες γίνεται τοπική νάρκωση γύρω από το πέος και στη συνέχεια ακολουθεί η αφαίρεση του στενού δακτυλίου του δέρματος. Θα μπορούσαμε να πούμε οτι η περιτομή εξασφαλίζει την υγεία των γεννητικών οργάνων και μάλιστα του πέους.